ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΛΕΟΝΤΙΟΥ*
Τα εθνικά συστήματα υγείας αντιμετωπίζουν αυξανόμενες προκλήσεις που απορρέουν μέσα από την ιδιοτυπία της υγείας ως δημόσιο και κοινωνικό αγαθό. Πολλές χώρες αναδιαμορφώνουν συστήματα υγείας και πολιτικές με σκοπό να βελτιστοποιήσουν τους τρόπους αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων για προαγωγή της υγείας των πολιτών.
Ωστόσο, η παροχή φροντίδας υγείας προϋποθέτει εφαρμογή πολιτικής που θα αναπτύσσεται από το κράτος και θα τυγχάνει εφαρμογής από όλους τους παροχείς. Η ανάπτυξη ολοκληρωμένου συστήματος υγείας προϋποθέτει εγκαθίδρυση πολιτικής η οποία θα υποστηρίζεται οικονομικά από τους διαθέσιμους πόρους, να είναι ευδιάκριτη και κοινωνικά αποδεκτή (1).
Η υγεία, κυριαρχεί στους στόχους της κοινωνικής πολιτικής των κυβερνήσεων για «δωρεάν» παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες. Το ενδιαφέρον μιας κοινωνίας για βελτίωση της ποιότητας του παραγόμενου αγαθού υγεία είναι αυξημένο ιδιαίτερα όταν υπάρχει οικονομική ευρωστία και ανάπτυξη. Τα θέματα οικονομική ανάπτυξη και αποτελεσματικό σύστημα υγείας είναι αλληλένδετα, αφού η ανάπτυξη του ενός εξυπακούει την ανάπτυξη του άλλου και σε τελική ανάλυση εξαρτώνται από τη διαμορφωμένη κοινωνική πολιτική της σύγχρονης κοινωνίας (2).
Σε ό,τι αφορά την καθολικότητα, υποστηρίζεται ότι αυτή είναι αρνητική και ότι θα πρέπει να υπερισχύσει η αρχή της επιλεκτικότητας, καθώς οι υπηρεσίες του κράτους δεν πρέπει να παρέχονται δωρεάν στις εύπορες τάξεις αλλά εντελώς δωρεάν στο ένα τρίτο του πληθυσμού που τις έχει ανάγκη(3). Ωστόσο, η κοινωνία των δύο τρίτων, δημιουργείται από την ανεργία και την ολοένα και μεγαλύτερη περιθωριοποίηση ενός τμήματος της κοινωνίας(1), γεγονός που επίσης παραπέμπει στην επικράτηση του κεφαλαίου στη σύγχρονη κοινωνία της ελεύθερης αγοράς.
Διαβάστε στο πιο κάτω έγγραφο ολόκληρο το άρθρο του Προέδρου του Παγκύπριου Συνδέσμου Νοσηλευτών και Μαίων(ΠΑΣΥΝΜ) Ιωάννη Λεοντίου
http://ygeia-news.com/