Πριν από περίπου ένα χρόνο και συγκεκριμένα στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 στο Κερατσίνι, ένα νέο παιδί με αντιφασιστική δράση πέφτει νεκρό. Χτυπημένος από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά.
Η δολοφονία του είχε πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε κοινωνικό και κυρίως σε πολιτικό επίπεδο με αποκορύφωμα τη φυλάκιση μεταξύ άλλων εκλεγμένων μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Στη σκιά όλων αυτών των καταιγιστικών εξελίξεων και με φόντο μία δίκη η οποία αναμένεται να ξεκινήσει έως το τέλος της χρονιάς η οικογένεια του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα ζει το δικό της ανθρώπινο δράμα.
Ο πόνος που ο χρόνος δε μπορεί ίσως επειδή δε τον αφήνει κανείς να γιατρέψει τις πληγές.
Οι πληγές που δε επουλώνονται. Τα δάκρυα που δε στέγνωσαν ακόμη.
Η οικογένεια του νεαρού που προσπαθεί να βρει τη δύναμη να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς το γιο τους. Χωρίς τον Παύλο.
Ο πατέρας του νεαρού Παύλου σε δηλώσεις του στο protothema.gr προσπαθεί να βρει τα λόγια εκείνα που θέλει να πει προκειμένου να περιγράψει όλα όσα νιώθει ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του γιου του και βέβαια λίγο πριν τη διεξαγωγή της δίκης που αναμένεται να απασχολήσει το πανελλήνιο.
«Ο Παύλος είναι μία μεγάλη απώλεια. Για μια ζωή θα την έχουμε αυτή την πληγή που δε θα κλείσει παρά μόνο όταν φύγουμε και εμείς από τη ζωή», λέει ο τραγικός πατέρας ο οποίος εξηγεί πως ο χρόνος αυτός που πέρασε ήταν μία σκληρή δοκιμασία και μία πάλη με μία φρικτή πραγματικότητα από την οποία το παιδί τους απουσίαζε αν και για εκείνους ήταν και είναι πάντα παρών.
Τα λόγια του, σε τόνους συγκίνησης και φόρτισης, προκαλούν ρίγος. Η φωνή του ωστόσο θα αλλάξει και θα χρειαστούν μόλις λίγα δευτερόλεπτα όταν θα μιλήσει για τον άνθρωπο ο οποίος αφαίρεσε τόσο άδικα τη ζωή του παιδιού του όπως θα πει: «Να σας πω κάτι έτσι όπως το νιώθω, αυθόρμητα. Στα αλήθεια σας το λέω, δεν επιθύμησα ποτέ εκδίκηση. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένα αρρωστημένο μυαλό που δεν έχει θέση στην κοινωνία. Δε ξέρω πως ακούγεται αυτό αλλά εγώ έτσι νιώθω. Η τιμωρία του θα ήταν να του κόψουν και τα δύο χέρια από τη ρίζα και να τον αφήσουν ελεύθερο μετά. Ναι, αυτήν την τιμωρία θα ήθελα για το φονιά του γιου μου».
Γυρίζει πίσω το χρόνο και με τρεμάμενη φωνή σκέφτεται φωναχτά για όλα όσα συνέβησαν εκείνο το μοιραίο βράδυ που έμελλε να αλλάξει δραματικά τη ζωή της οικογένειας με το χαμό του γιου τους: «Ο Παύλος θα μπορούσε να είχε φύγει, να έτρεχε και σήμερα να ζούσε. Δεν ήθελε να το κάνει έμεινε εκεί. Αυτό το έκανε για να θυμίσει στους Έλληνες ότι όποιος τρέχει είναι νικημένος. Αυτός που μένει όμως είναι ο νικητής. Όπως παράδειγμα ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες. Είμαι περήφανος για το γιο μου».
Ο τραγικός πατέρας σημειώνει ότι περιμένει την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας αν και γνωρίζει πως θα είναι μία πολύ δύσκολη στιγμή για την οικογένειά του το γεγονός ότι θα αναγκαστεί να ξαναζήσει τον εφιάλτη που στιγμάτισε για πάντα τη ζωή τους: «Ευελπιστώ οι δικαστές να ακούσουν το αίτημά μου, αυτό που σας είπα παραπάνω, και να τον τιμωρήσουν έτσι όπως του αξίζει». Όσον αφορά στην επικείμενη εκδήλωση μνήμης που θα λάβει χώρα την Πέμπτη στο Κερατσίνι ο ίδιος θα πει πως ελπίζει να έρθει κόσμος προκειμένου να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους τους υγιείς πολίτες.
| Tothemaonline |